با کسانی که این مسیری که شما در آن قدم گذاشته اید را نمی فهمند مهربان باشید. هیچ کس نمی تواند مسیر دیگری را بداند. چرا راهنما برای هر مسافری در مسیر خود به فرد است. مسیری که گاهی دلپذیر است از توصیف و گاهی کابوسی از ناملایمات. برای تبدیل شدن به انسان کاملاً آگاهانه و آگاهانه که روزی چراغ مشعل را برای دیگری حمل کند، همه لازم است. گاه مسیری خلوت پر از گودال می شود و گاه مسیر باغی پر از دوستی و لذت.
© 2010 MN Hopkins
This is a small part of a longer discourse that I wrote and 2010. To read the full discourse please click on the link provided below:
No comments:
Post a Comment